Stageweek Drive4Health een

Hoihoi,

Wat een leuke week hebben wij achter de rug! 😊 We hebben ons vermaakt bij de organisatie Drive4Health, die zich inzet voor mensen met hepatitis B (een ziekte van de lever), door middel van vaccineren en onderwijs geven in dorpjes in de regio. Nu kunnen we alvast verklappen dat we nog niet op outreach zijn geweest naar zo’n dorpje, maar dat maakte de week zeker niet minder nuttig/leuk. Maandag hadden we om 8 uur op het kantoor in Tamale afgesproken. Serieus maar 3 minuten op de directeur hoeven wachten, echt bizar! We hebben een planning gemaakt voor de week en daarna hebben we 2 counseling gesprekken gevolgd die hij gaf aan vrouwen met hepatitis B. Wat we hier bij merkten, is dat deze vrouwen een verkeerd beeld van hepatitis B hebben. Zo gaan deze vrouwen naar een lokale wonderdokter om een kruidendrankje te drinken waardoor alles zal genezen… Echter is hepatitis B wel te behandelen, maar niet te genezen. Ook ligt er in Ghana een groot stigma op deze ziekte, waardoor ze het vaak niet willen vertellen aan familie. Niet heel handig, want hepatitis B is een soa en kan ook doorgegeven worden door bijvoorbeeld het uitlenen van je tandenborstel. Tijdens de counseling gesprekken wordt er eerst duidelijk uitgelegd wat hepatitis B nu echt is en hoe ze kunnen voorkomen dat het erger wordt. Denk aan gezonde voeding en geen alcohol.

Dinsdag hadden we weer om 8 uur afgesproken op het kantoor, maar dit keer was het wat langer wachten, hij kwam pas om half 10 binnenzetten… Daar ging ons laatste sprankje hoop in het op tijd komen van een Ghanees 😉 We hebben een flowchart (super fancy stroomschema) ontwikkeld over zwangere vrouwen met hepatitis B voor gezondheidsmedewerkers. ’s Middags hebben we aan school gezeten, wantja die opdrachten moeten toch ook echt gebeuren. Woensdag zijn we langs een stuk of 10 gezondheidsinstellingen geweest om ‘te groeten’. Dat is dus echt een ding hier. Je gaat ergens heen om te groeten en dan ga je weer weg. Heel bijzonder. Dit blijkt hier motiverend te werken om je als instelling in te zetten voor een organisatie. Het was leuk om al die verschillende instellingen en wat meer van de omgeving te zien. Ook hebben we geleerd dat Nederlanders geiten zijn, althans, volgens het hoofd van de verpleegkundigen in Central Hospital. Want wie stapelt er nu zoveel sla tussen zijn sandwich en eet daarnaast ook nog een bak sla?! Dat kunnen alleen geiten volgens deze beste man. Volgens goed Ghanees gebruik, kwamen wij donderdag ook een tikkeltje te laat op het werk, we waren gewoon echt heel langzaam. We hebben alsnog 1,5 uur moeten wachten op de directeur. Blijkt na 1,5 uur dat deze beste man helemaal niet lekker was en het liefst weer naar huis ging. Sneu voor hem natuurlijk, maar stiekem vonden we het heerlijk om even een dagje hard voor school aan de slag te gaan.

Dinsdag ging het water uit, maar nu zijn wij als echte ingeburgerde meiden wel wat gewend. Zuinig aan doen met douchen en niet na elke wc beurt doorspoelen, zo bespaar je water. Woensdag was het water nog niet terug, gelukkig was er nog plenty water door onze waterbesparende acties. We besloten onze wekker een uur eerder te zetten voor donderdag. Want we hadden het fantastische idee om de was dan donderdagochtend te doen. Donderdag ging de wekker vroeg en pas toen we allebei uit ons bed waren, beseften we dat we helemaal geen water hadden… We kregen toch een beetje stress want het water ging best wel op namelijk. Tijdens het avondeten hebben we gebeden voor water en geloof het of niet, toen we wilden gaan afwassen was er weer water! Niet een heel harde straal, maar water=water. De rest van de avond spendeerden we met het vullen van waterflesjes en de grote tonnen.

Vrijdag besloten we om nog een poging te doen om de wekker vroeg te zetten en voor werktijd te wassen. Toen we uit bed kwamen was het water weer uit… Maar goed nu waren we toch wel wakker en konden we maar net zo goed gaan ontbijten. Na het ontbijt horen we het water in de spoelbak van de wc lopen. Het water was weer terug, dus we konden gaan wassen! Om 10.00 uur gingen we naar het kantoor om de flowchart door te spreken. De inhoud was heel goed maar we mochten wel wat creatiever doen. Ze zijn hier dol op kleuren en verschillende vormen. Daar ging onze strakke flowchart. Na het bespreken hebben we nog mee gekeken met een counsel gesprek. Daarna kregen we de ruimte om aan onze opdrachten te werken. Stiekem gingen we wel eerst naar de stad om te lunchen bij de KFC! Keilekker weer 😊 Daarna geld pinnen en langs het postkantoor. Voor Erica waren er nog wat hele lieve (iets wat verlate) verjaardagkaartjes. Van al jullie lieve berichtjes en reacties uit Nederland worden we erg blij!

Het weekend kon beginnen! Niemand had malaria of andere gekke tropische ziektes, dus ging het weekend weg door. Heerlijk! Zaterdag ochtend vroeg om 5.45 uur de wekker. Na het ontbijt stapten we richting de mainroad. Op naar Tamale met de yellow-yellow om daar de bus naar Bolgatanga te pakken. We stapten uit op het busstation. Twee minuten later beseften we dat de koffer van Renalda nog achterin de yellow-yellow lag. PANIEK. Er rijden namelijk zo veel van die dingen rond dat we die koffer natuurlijk nooit meer terug zouden vinden. Gelukkig was de chauffeur van de yellow-yellow de held van de dag en kwam hij na een uurtje de koffer terug brengen bij het busstation. Op naar de bus! De bus vertrekt hier pas als die vol zit, dus moesten we een uur wachten voordat we vertrokken. Ondertussen fotootjes maken, water kopen en lekker gek doen, wij vermaakten ons wel. Eenmaal vertrokken, genoten we van het mooie uitzicht en van alle gekke dingen die je op de weg ziet. Een hele belevenis om in een krakkemikkig busje, tussen de Ghanezen, te reizen.

Na zo’n 3 uur reizen kwamen we aan in Bolgatanga. Minder lelijk dan Tamale gelukkig 😉 Eerst maar op zoek gegaan naar een hotel waar we konden overnachten. De eerste die we tegenkwamen, hebben we direct gekozen, het zag er heel prima uit namelijk! We vervolgden onze weg naar de craft market, de toeristische plek in deze stad. Hier worden manden geweven, tasjes gemaakt en maskers en beeldjes geverfd. Dat het een toeristische plek was, bleek wel toen er een grote bus aankwam waar allemaal blanken uit kwamen zetten. Zoveel blanken bij elkaar hadden we de afgelopen 2 maanden niet meer gezien. We gingen los met het kopen van wat souvenirs, waar we erachter kwamen dat we in het afdingen toch nog wel het een en ander te leren hebben en ook dat onze smaak best wel hetzelfde is. We hebben dus ook allebei hetzelfde tasje gekocht, terwijl er echt 100 verschillende tasjes waren. Na het maken van wat grappige foto’s en selfies vervolgden we onze weg naar een barretje om even wat te drinken. Echte koffie zeiden ze. Zeker niet, was onze ervaring. Dat doen we ook nooit meer. Gelukkig werd alles goed gemaakt met de overheerlijke pizza die we ’s avonds aten bij ‘comme si, comm ca’. Na een lange dag doken we ons bed in.

Na een wat onrustige nacht, het is best lastig met z’n drieën in 1 kingsizebed, ging de wekker om 6.30 uur. Ontbijten buiten de deur en op naar de Tongo hills. Onderweg wilden we nog wat water halen en de taxichauffeur bracht ons naar een huisje. Hier groetten we de mensen vriendelijk, maar er was weinig respons. Na een tijdje kwamen we erachter dat we in een kerkje stonden met allemaal dove mensen, heel bijzonder! Zonder dat de auto uit elkaar viel (dit hadden we niet verwacht), kwamen we aan bij de Tongo hills. Na enige tijd lukte het ons om het park op te gaan en konden we de hills van dichterbij bekijken. Al gauw kwamen we erachter dat dat zonder gids toch lastig was. Dus in een dorpje vroegen we of iemand ons de mooiste plekjes wilde laten zien. En dat is gelukt! Wat een prachtige route hebben we gelopen, wel echt off-road. We liepen dwars door hoog gras, machtige rotsen en langs de mooiste bomen. Dit was het allemaal waard toen we het uitzicht zagen op het hoogste punt. We werden stilgezet bij het feit dat God de wereld ontzettend mooi heeft gemaakt! Rond 12.30 uur waren we terug bij onze taxichauffeur. De auto wilde dit keer helemaal niet meer starten. Na wat geprutst van mensen die er allemaal iets van dachten te weten, deed de auto het weer een soort van. We hielden ons hart vast tijdens de reis, maar we kwamen veilig aan in Bolgatanga. Daar hebben we wat eten ingeslagen en zijn we weer op de bus terug gestapt naar Tamale. Wat is het lekker om er een weekend tussenuit te zijn, echt een mini vakantie 😊

Voordat je reageert op deze blog, eerst nog de wist-je-datjes:
Wist je dat:
-          Bolgatanga bekend staat als een stad waar veel alcohol gedronken wordt?
-          In de Tongo hills heilige plekken zijn om de voorvaderen te eren?
-          Het gemiddeld 35 graden is geweest afgelopen week?
-          We een toom kippen in de achtertuin hebben lopen?

Allemaal een hele fijne week toegewenst!
Veel liefs van ons <3