Stageweek vijftien

‘Driving home for Christmas’
Ohnee toch niet, wij vieren deze week kerst in het warme Ghana. 38 graden, zon en een verfrissende smoothie, dat is wel zo’n beetje een samenvatting van een week hier.
Deze week zag er een beetje hetzelfde uit als vorige week, stage en school. Leuk he 😉

Ik (Joëlle) besloot om deze week weer een weekje op de gynaecologie afdeling stage te lopen. Dit is omdat ik de afdeling en mijn collega’s ken en daardoor echt onderdeel ben van het team. Alleen… De week voor kerst besluiten alle patiënten thuis te blijven, en hebben we dus weinig te doen. Hoe ik dan mijn dagen vul? Ik probeer meer te leren van de verschillende ziektebeelden op de afdeling en ik klets er op los met mijn collega’s. Soms switchen ze in hun enthousiasme over naar het Dagbanli of een andere taal waar ik echt niets van snap. Vervolgens trek ik een bedenkelijk hoofd en moeten zij weer lachen. Ik merk dat mijn collega’s me steeds meer vertrouwen in het uitvoeren van de verpleegkundige handelingen. Ook vinden ze het heel grappig dat ik het leuk vind om urine katheters te plaatsen. Dus wanneer er een katheter moet worden geplaatst, word ik geroepen om dit te doen. Geen probleem natuurlijk want dan kan ik eindelijk wat doen. Verder heb ik deze week een paar patiënten voorbereid op een keizersnee (katheter plaatsen, infuus prikken en aanhangen, scheren en omkleden). Daarbij krijg ik dan de opdracht om de andere studenten te leren hoe je dat moet doen. Wat me deze week opviel, is het vertrouwen in God. Daar kunnen we nog wat van leren als nuchtere Nederlanders. Een patiënt had het moeilijk deze week, in plaats van een gesprek werd er aangeboden om voor haar te bidden. Het eerst bidden en danken tot God en het daarna pas zoeken naar oplossingen is iets waar ik van geniet. Donderdag kregen we een spoedje voor een keizersnee. De vrouw had namelijk bijna geen vruchtwater meer en dit kan gevaarlijk zijn voor de baby. Ik besluit om deze vrouw voor te bereiden op de operatie en ben binnen een half uurtje klaar met alles. Op dat moment hoor ik dat de SPOED keizersnee naar morgen wordt verplaatst… Huh?! Spoed? Vrijdag kom ik op werk en is er een meer urgent spoedgeval dan deze vrouw en wordt de keizersnee weer verplaatst. Gelukkig is er rond 13.00 eindelijk tijd om de keizersnee uit te voeren. Jorieke die was komen lunchen in het ziekenhuis, mocht ook meekijken bij de keizersnee. Daar doen ze hier echt niet moeilijk over 😊 Na het wegen, opmeten en het inpakken van de baby, moest ik terug naar de operatiekamer. Om (geen grap) op te schreeuwen waar en op welke manier de baby is geboren, wat lengte en gewicht is en of het goed gaat met de baby. Met rode wangen schreeuw ik alles op en probeer ik de woorden goed uit te spreken. Die taal… blijft een ding.

En ik (Erica) ben deze week weer naar de femaleward geweest. Het is echt een leuk team en het voelt steeds vertrouwder om met ze te werken, je hoort er echt bij nu. Dat is erg fijn! Deze week besloten bij mij ook de patiënten thuis te blijven, omdat ze moesten voorbereiden op de kerstdagen. De vrouwen worden namelijk geacht om voor heel de buurt eten klaar te maken, dus daar is een goede voorbereiding wel noodzakelijk voor… Er zaten dagen bij dat er maar 2 patiënten lagen in plaats van de 18 patiënten wat zou kunnen, dit was vooral op maandag, dinsdag en donderdag. Op woensdag was er een 50 jarige patiënte die tegen medisch advies in naar huis is gegaan. De familie had de dag ervoor besloten dat ze naar huis moest, omdat er geld problemen waren en ze ook prima kon worden geholpen bij een lokale dokter met herbal medicines. Echt heftig! Deze vrouw was zo zwak, dat ze zelfs niet eens rechtop kon zitten en haar bloeddruk was veel te hoog. Dit is echt een schrijnend geval dus. Een vrouw van 50 die van haar familie naar huis moest, omdat er geen geld meer is…

Vrijdag hadden al mijn collega’s besloten om thuis te blijven, want alleen het hoofd van de afdeling, een studente en ik waren er. Nu denken jullie natuurlijk van, oh dat is een makkie met de 2 patiënten die er waarschijnlijk zijn, maar precies die dag lagen er in totaal 7, waarvan eentje met heel veel zorg. Mijn collega heeft zich vooral over die ene patiënte gebogen, waardoor het erop neer kwam dat ik die andere 6 moest verzorgen. Het ging echt goed en ik was blij dat ik eindelijk kon laten zien dat ik overzicht heb en begrijp hoe de afdeling in elkaar steekt. Normaal zijn er namelijk zoveel collega’s dat er eigenlijk altijd hulp is, wat natuurlijk heel fijn is, maar zelfstandig werken is ook belangrijk. Bij de lunch kwam Jorieke langs en hebben we lekker met z’n drieën yams gegeten, even een pauze na de drukke dag. Het fijne aan zo’n drukke dag is, is dat het ook zo tijd is om weer naar huis te gaan 😉

Op dinsdag, woensdag en donderdag zijn we uit stage naar het internetcafé geweest in de stad om aan onze opdracht te werken. De wifi werkt namelijk al meer dan een week niet en dan is het lastig om goede bronnen te zoeken… We hebben het deze week serieus koud gehad. In het internetcafé zetten ze namelijk de airco op standje vriezen, waardoor we met kippenvel aan onze opdracht aan het werken waren. In de mega verkeerschaos gaan we dan rond kwart voor 5 naar huis, man wat is het dan druk! We genieten onwijs van het straatbeeld, zoveel te zien. Echt iets wat we gaan missen.
Als we dan thuiskwamen, hadden we nog geen rust, want we moeten dan koken. Degene die ons een beetje kennen, weten dat wij nooit keuzes kunnen maken. Zo ook over wat we gingen eten. Daarom hebben we aan het begin van de week een eetschema gemaakt.

Maandag: iets met rijst
Dinsdag: noedels
Woensdag: Chucks!
Donderdag: TZ met Bra soep in het gastgezin van Jorieke
Vrijdag: Chucks!

Zoals je ziet, heel veel variatie. Maar we moesten deze week echt twee keer naar ons favoriete restaurant Chucks, want deze gaat een maand dicht. Dit was dus onze laatste kans om optimaal te genieten van het lekkere eten daar, de vriendelijke mensen en de leuke sfeer.

Naast al dit lekkere eten, hebben we onze collega’s op werk een stukje Nederland laten proeven? Huh, dit klopt niet. Ach ja, we hebben ze wat Nederlands laten proeven. Namelijk: pepernoten en kruidnoten. In onze witte pietenpakjes zijn we het hele ziekenhuis doorgegaan en hebben we al onze collega’s het laten proeven. Kruid en peper kunnen ze niet uitspreken, dus werden het noten. Ze vonden het kei lekker en kregen de vraag of we niet kilo’s van de noten konden schenken aan het ziekenhuis. Nu heeft Erica van haar gemeente een pakketje gekregen met o.a. een zak kruidnoten, dus we gaan zeker nog een keer piet spelen. Bedankt voor het leuke en lekkere pakketje.

Afgelopen week hebben we nog iets gedaan. Het is hier namelijk kei heet, en dus ook in de ziekenhuizen. Vaccinaties voor baby’s, kinderen en zwangere vrouwen moeten in de koelkast worden bewaard. Maar daar is een groot tekort aan. Daarom hebben we besloten om geld op te halen voor koelkasten. Nu hebben we niet 1, niet 2 maar wel 4 koelkasten bij elkaar kunnen sparen. Bedankt allemaal! We schenken 2 koelkasten aan de organisatie Drive4Health (voor in het grootste ziekenhuis van Tamale) en schenken we de andere 2 koelkasten aan het ziekenhuis waar we werken. Dankbaar is dit in ontvangst genomen. Bij Drive4Health zijn we zelfs uitgenodigd voor een ‘bedankt!’-etentje.

Vandaag (zondag) hebben we mee geluisterd met de doopdienst van Bram (neefje van Joëlle). Het is bijzonder om te merken dat alle diensten die we hier luisteren (van verschillende kerken) allemaal in verband staan met elkaar. God heef Zijn beloftes geven en daar mogen we op vertrouwen en terug vallen. Hij heeft ons bij onze naam geroepen en gaat met ons mee waar we ook zijn.

Lieve familie en vrienden we wensen jullie een ontzettend mooie en gezegende kerst toe. We missen jullie nu echt wel wat meer. En jullie mogen best weten dat we het hier zo nu en dan echt wel moeilijk mee hebben. Maar niet getreurd, want voor dat jullie het weten, komen we al weer irritant en gezellig doen op alle verjaar- en feestdagen! Dikke warme knuffel uit Ghana.

P.S. de wist-je-datjes zijn we natuurlijk niet vergeten!

Wist je dat:
-          De zon hier minder te zien is door de kilo’s stof en uitlaatgassen in de lucht?
-          We een ‘Happy moments’ bord hebben om stil te staan bij alle zegeningen die we ontvangen op een dag?
-          We op zaterdagavond een maskertje op hebben gedaan en dat we dit allemaal maar raar vonden?
-          We op zaterdag echt mega veel was en schoolwerk hebben gedaan?
-          We deze week regelmatig overal spullen van Jorieke tegenkwamen? Love you <3