Vakantieweek een (grapje er komt geen tweede)

Lieve familie en vrienden,

De weken vliegen hier werkelijk waar voorbij :0 over 7 weken en een paar dagen zijn we alweer thuis! Aan de ene kant heerlijk natuurlijk, maar we genieten hier wel heel hard. Deze week hebben we eigenlijk een beetje vakantie gehouden :) Kees Jan en Wilbert zijn hier nu namelijk (broertje en vriend van Erica), zo leuk! Maandag hebben we om ons schuldgevoel een beetje weg te werken, aan onze opdracht gewerkt, want ja de tijd tikt door en die opdrachten staan niet zomaar op papier. Joëlle heeft er netjes heel de dag aan gewerkt, Erica was er 's middags wel klaar mee en is samen met Wilbert een film gaan kijken. Even een tijd samen is ook wel fijn namelijk na zo een lange tijd elkaar niet gezien te hebben. Wat we maandagavond hebben gedaan zijn we allebei helemaal vergeten ;)

Omdat we toch een weekje spijbelen, gaan we daar ook heel goed gebruik van maken natuurlijk! Dinsdag ochtend pakken we onze tas en gaan we met z'n vijven (wij, Wilbert, Kees Jan en Jorieke) richting de stad. We stoppen bij het station waar de bussen naar verschillende plekken in de stad gaan. Maar uitgerekend de plek waar wij heen willen is niet te vinden bij dat station. Geen probleem natuurlijk!   We pakken een taxi naar de juiste plek. Met z’n 4e kruipen we op een veel te kleine achterbank. Geen gordel meer nodig want je zit toch wel klem :) We pakken de trotrobus richting Damongo. De jongens vouwen zich tussen de stoelen en wij als meiden genieten dat we iets kleiner zijn :) In Damongo aangekomen moeten we nog een stukje verder. We kruipen met z’n 5e in een yellow-yellow die ons brengt naar Mole! Voor wie het nog niet door heeft... dit is een SAFARIPARK :) Yehes! We komen aan tijdens de lunchtijd dus bestellen we wat te eten waar we heel hard van genieten! Na het eten lopen we naar de receptie. Vanaf daar lopen ze mee naar onze kamers. De man die mee loopt verteld dat we goed de deur dicht moeten houden en deze op slot moeten draaien want anders komen de apen binnen. Ja.. leuk verhaal maar daar geloven we niets van. Hadden we dat nou maar wel gedaan...

Nog geen vijf minuten op de kamer wil ik (Joëlle) naar de jongens gaan om te overleggen over de safari. Ik doe de deur open en op nog geen 3 meter afstand zit een grote baviaan. Op het moment dat ik aan het bedenken was hoe vet dat wel niet is, loopt de baviaan richting de deur. PANIEK! Want de aap was in een keer wel heel groot en spannend. Uit een reflex gooi ik de deur dicht. Jorieke zag het allemaal net gebeuren en we kijken elkaar wat geschokt aan. Denk je alles gehad te hebben, zien we de hendel van de deur naar beneden gaan. Ik gooi al mijn gewicht tegen de deur om de aap buiten te houden en ondertussen de deur op slot te draaien. Na wat geklooi lukt dat eindelijk. Goed de kamer durfde we eigenlijk niet meer uit op dat moment. Dus de tip van de dag: als ze zeggen dat je de deur goed dicht moet houden omdat er anders apen binnen komen, geloof dat dan!

Na een tijdje durven we de kamer weer uit en genieten we van het uitzicht en besluiten we om een kano safari te gaan doen. We bellen de gids en spreken een tijd en plek af. Met de meest lelijke auto ooit rijden we richting de plek waar de kano safari is. Dit is dezelfde onverharde weg als dat we hebben gereden met de outreach.   We komen dan ook door 1 dorpje en is het bereik weer ver te zoeken. We komen aan bij een riviertje en stappen in een grote kano! We genieten ervan om op het water te zijn. We zien ook heel veel dieren.. Not! Een paar vogels, een soort eekhoorn en muggen. Maar dat mag de pret niet drukken en genieten we van het moment. Na ongeveer 40 minuten op het water gaan we terug richting het park. Daar nemen we een duik in het zwembad! Yeah, wat is dat lekker! Met een ontzettend mooi uitzicht en een ondergaande zon en later de sterren in een zwembad in Ghana. Wie had dat ooit gedacht. Tijd om snel te douchen en te eten, om vervolgens lekker het bed in te kruipen.

Rond 6.00 gaat de wekker want we gaan op jeepsafari! We zijn snel wakker want iedereen heeft er zin in :) Om half 7 staan we klaar bij het ontbijt, wat er nog niet is. We krijgen allemaal een sneetje brood en kunnen later pas terugkomen voor het ontbijt. We lopen naar de jeeps om daar te luisteren naar een praatje over het park, wat wordt voorgelezen van het grote bord wat staat bij aankomst. Erica en Wilbert kiezen de mooiste Jeep uit om mee te rijden, een Defender! Alleen.. blijkt dat die dus niet rijdt dus klimmen we op het dak van een andere Jeep. Naast ons komt een ranger met geweer zitten. Heel veilig voelen wij ons natuurlijk! We rijden nog geen vijf minuten en we zien een olifant! Whaaa zo cool :) Hij loopt praktisch op het terrein waar we geslapen hebben. Na heel wat filmpjes, foto's en selfies, klimmen we weer op het dak van de Jeep en rijden we het park in! We zien vooral heel veel soorten herten en vogels. Genieten van het mooie uitzicht en van de rit.

Terug van weg geweest, lopen we naar de ontbijtplek. Nemen we brood met ei en een oploskoffie. Dan worden er door wat mensen olifanten gespot in het water beneden. We volgen een gids richting de olifanten. Een spontane voet safari! Heel spontaan want Erica loopt nog op haar badslippers. We hadden ook niet helemaal verwacht dat we nog een safari zouden doen! Al lang blij dat de camera's mee waren. Want anders hadden jullie nooit geloofd dat we op slechts een paar meter afstand waren van de olifanten! We volgen de olifanten voor ongeveer 1.5 uur en gaan daarna weer terug. Wat was dit ontzettend vet! Eigenlijk wilden we helemaal niet meer weg daar. Maar helaas kunnen we ook niet blijven ;) We bellen de yellow-yellow jongen om ons op te halen. Op de terugweg is er wat mis met de benzine waardoor we een paar keer stil staan. Typisch. Genietend van de omgeving en van alles wat we gezien hebben, rijden we met de trotrobus weer richting Tamale. Wij als meiden kruipen op de achterbank om het ultieme schoolreisje gevoel te hebben. Helaas waren de vrouwen voor ons niet van plan om de ramen open te doen waardoor het heel heet was achterin. Dit is okay voor een uurtje maar daarna werd het wel echt vervelend. Dus appen we met de jongens voorin dat ze de ramen maar open moeten zetten. Een stuk beter :)

Helemaal moe komen we thuis aan. Zo moe dat we ons nu niet meer kunnen herinneren wat we toen hebben gedaan. We zullen dus wel op tijd naar bed gegaan zijn :)

Donderdagochtend zetten we de wekker vroeg om de was te doen. Na de was is het tijd om wat aan school te doen. We werken de hele verdere dag aan school, met de olifanten nog in ons achterhoofd. De jongens komen rond een uur of 4 aan waaien in hun vette nieuwe blouses. Nu is het een soort ANWB koppel maar wel een kei hip koppeltje dan. Ook Jorieke komt na een maand gastgezin weer thuis om nog een maandje hier met ons te zijn! Yehes :) Wilbert zet echte koffie waar we van genieten en Kees Jan maakt fried yams. Na het eten kruip Joëlle onder de dekens en kijkt de rest nog een film. Weer een dag voorbij.

Vrijdagochtend zijn we weer op reis gegaan :) ja dus echt vakantie zoals jullie lezen. Dit keer zijn we naar Nkwanta geweest wat in een heel andere regio ligt, namelijk Volta Region. We werden opgehaald door een chauffeur met een Toyota Landcruiser Prado, hele fancy 4x4. Het is hier normaal om een auto te huren met daarbij een chauffeur, dus hij was het hele weekend mee. Na een reis van zo'n 5 uur op asfalt en zandwegen, waren we wel heel erg gelukkig toen we eindelijk aankwamen. De een had een zere kont van het zitten, de ander had een bult op het hoofd door het stoten tegen het dak en weer een ander was hangry (samenvoeging van hungry en angry ^^). Verder was het een gezellige autoreis hoor ;)

We werden naar onze kamer geleid en gingen heel even rusten, maar niet lang want het was alweer etenstijd en we hadden trek. In het hotel zat een restaurant, ideaal. Alles ging weer lekker op z'n Ghanees... dan staat er op de menukaart bijvoorbeeld een cheeseburger, hebben ze het niet. Of vraag je allemaal om een cola, zijn er nog maar 2 flesjes. Ze hebben niet zoveel voorraad als in Nederland, dat is duidelijk ;). Toen werd het voor bijna iedereen pizza, altijd weer een feestje! Na een uur wachten was er nog niks, dus toch maar aan de medewerker gevraagd of het er al bijna aankwam. 'Ja, nog eventjes wachten, paar minuutjes.' Wat een grapjas, uiteindelijk had iedereen na 2 uur pas z’n pizza. Wat achteraf bleek is dat de meel op was, waardoor ze dat eerst moesten halen. De pizza was wel weer heerlijk gelukkig! Na een vermoeiende autoreis en lang wachten op het eten, waren we het allemaal best wel zat. 's Avonds hebben er een paar nog een spelletje gedaan en daarna heerlijk in bed gedoken.

Zaterdagochtend stond de wekker redelijk op tijd, 7 uur. Half 8 ontbijten en op naar de Nkwanta waterfalls. Het ontbijtje ging bijzonder snel, 2 sneetjes brood, gebakken eitje, rauwkost en oploskoffie. Alles stond al klaar :) Even snel tandenpoetsen, goede schoenen aan en op weg! De chauffeur bracht ons naar de plek waar een ranger zou komen om samen met hem richting de waterval te gaan. Toen we daar aankwamen bleek te ranger die ochtend een begrafenis te hebben gehad, waardoor we even moesten wachten tot hij kwam. Het is in Ghana normaal om op de zaterdag begrafenissen te hebben en op de zondag bruiloften. Nadat de ranger zich had omgekleed en z’n geweer had gepakt, konden we gaan! Eerst nog een stukje met de auto rijden, totdat we echt bij het beginpunt aankwamen.

Water inladen in de rugzakken, broodjes en bananen mee voor de picknick en vol goede moed op weg. Wat een schitterende natuur hebben we gezien. Het was een soort van regenwoud met mega grote bomen en palmbomen, kei grote bladeren hebben die. Het uitzicht wat we hadden, wordt hier in Ghana de breastmountains genoemd. Dit is omdat het 2 bergen dichtbij elkaar zijn en op borsten lijken. Wel een mooi toeristisch praatje ;) Onderweg naar de waterval wordt het gelukkig steeds koeler, omdat we steeds dieper het bos ingingen. Hier is het ook herfst, dus de blaadjes vallen van de bomen. Heerlijk om met je schoenen door gedroogde blaadjes te lopen en het te horen knisperen onder je voeten. Echt een herfstfeeling! Na een tocht van 2,5 uur over rotsen, door water, bukkend voor omgevallen bomen en genoeg water drinkend, komen we aan bij de waterval. Wauw was is dat altijd weer mooi! Zo bijzonder om dat water keihard naar beneden te horen en te zien vallen. Hoppa het water in, pfff de eerste stappen waren wel erg koud, maar uiteindelijk zijn we er allemaal in geweest en natuurlijk even onder de keiharde straal van de waterval gestaan. Na de afkoeling en elkaar lekker natspetteren, konden we gaan picknicken. Althans, dat hoopten we. Op de grond zitten was geen optie, omdat er veel mieren liepen. Maar staan was ook geen optie, want overal waren bijen :0 echt niet normaal veel! Het eten ging dus half springend en slaand om ons heen snel naar binnen en toen gingen we alweer terug. De terugweg ging verrassend snel, alsof iedereen nu wist hoe ze over de rotsen moesten klimmen of iedereen rook het hotel al ofzo ;) na iets meer dan 5 uur waren we weer terug bij de auto, waar de chauffeur dus al die tijd heeft gewacht... Ghanezen kunnen dat echt goed, gewoon niks doen en wachten. ’s Avonds zijn we na een heerlijke warme douche in een lokaal tentje rijst met onwijs pittige saus gaan eten. Om half 10 lagen we allemaal al te slapen, zo moe waren we van de dag. Vanmorgen zaten we om 7.15 in de auto en precies 5 uur later waren we weer thuis. Heerlijk weekend was het!

Hele goede week allemaal en geniet van sinterklaas 😊. Als je het tot hier hebt gelezen dan begrijp je dat deze blog echt al heel lang is! Omdat we zoveel hebben beschreven hebben we geen wist-je-datjes. Omdat Kees Jan zo graag wist-je-datjes wilde, hebben we er stiekem toch 1!

Wist je dat:
-          Alle waterval foto’s van de camera van Wilbert waarschijnlijk zijn gewist?